Psychoterapia zaburzeń jedzenia u dorosłych

Zaburzenia odżywiania są związane z uporczywymi zachowaniami żywieniowymi, które negatywnie wpływają na zdrowie, emocje i zdolność do funkcjonowania w wielu dziedzinach życia. Najczęstszymi zaburzeniami odżywiania się są jadłowstręt psychiczny, bulimia i zaburzenie z napadami objadania się a także w obecnych czasach ortoreksja.Większość zaburzeń odżywiania polega na zbytnim skupianiu się na wadze, budowie ciała i pożywieniu, co prowadzi do niebezpiecznych zachowań związanych z jedzeniem. Te zachowania mogą znacząco wpłynąć na zdolność organizmu do odpowiedniego odżywiania oraz wtórnie spowodować uszkodzenia serca, układu pokarmowego, kości, zębów i ust oraz prowadzić do innych chorób.

Objawy różnią się w zależności od typu zaburzeń dotyczą jednak w głównej mierze:

• pomijanie posiłków lub szukanie wymówek, by nie jeść
• przyjęcie zbyt restrykcyjnej diety np wegetariańskiej
• nadmierne skupienie się na zdrowym odżywianiu
• przygotowywanie własnych posiłków zamiast jedzenia tego, co je rodzina
• wycofywanie się z normalnych zajęć towarzyskich
• ciągłe martwienie się lub narzekanie na otyłość i mówienie o utracie wagi
• częste sprawdzanie w lustrze pod kątem dostrzeżonych wad
• wielokrotne spożywanie dużych ilości słodyczy lub pokarmów bogatych w tłuszcz
• stosowanie suplementów diety, środków przeczyszczających lub produktów ziołowych w celu utraty wagi
• nadmierne ćwiczenia
• modzele na kostkach od wywoływania wymiotów
• problemy z utratą szkliwa zębów, które mogą być objawem powtarzających się wymiotów
• wychodzenie w czasie posiłków do toalety
• spożywanie znacznie większej ilości jedzenia w posiłku lub przekąsce, niż jest to uważane za normalne
• wyrażanie depresji, wstrętu, wstydu lub poczucia winy z powodu nawyków żywieniowych
• jedzenie w tajemnicy

Leczenie zaburzeń odżywiania dotyczy opanowaniu zewnętrznych objawów oraz zrozumienia i wyleczenia przyczyn ich pojawienia się. Jak w przypadku wielu zaburzeń natury psychicznej nie ma jednego skutecznego sposobu leczenia, najczęściej wymagana jest współpraca psychoterapeuty i psychiatry, czyli leczenie regularną psychoterapią z okresowym wsparciem farmakologicznym.

1. Wizyty konsultacyjne u psychologa psychoterapeuty - dokładny wywiad dotyczący objawów, trudności oraz przebiegu dotychczasowego życia z uwzględnieniem trudności natury emocjonalnej, społecznej i zdrowotnej.
2. Omówienie wyniku konsultacji, zaproponowanie planu leczenia dostosowanego do Pacjenta i jego trudności, omówienie kontraktu terapeutycznego oraz zasad współpracy.
3. Rozpoczęcie leczenia właściwego: psychoterapii, farmakoterapii, terapii grupowej. Bardzo istotna jest psychoedukacja w leczeniu zaburzeń odżywiania.