Psychoterapia zaburzeń psychosomatycznych u dorosłych

Termin „zaburzenie psychosomatyczne” jest używany głównie w znaczeniu „choroby fizycznej, o której uważa się, że jest powodowana lub zaostrzana przez „czynniki psychiczne”. Oznacza to sytuację w której czynniki psychiczne powodują objawy fizyczne bez istnienia choroby fizycznej.  Na przykład ból w klatce piersiowej może być spowodowany silnymi emocjami i być przeżywany jak zawał serca. Istotne jest również to, że czynniki psychiczne, takie jak stres i niepokój, mogą nasilać rzeczywiste choroby fizyczne i blokować zdrowienie, takie fizyczne objawy wywoływane przez czynniki psychiczne nazywane są również somatyzacją lub zaburzeniami pod postacią somatyczną.

W terapii zaburzeń psychosomatycznych skuteczna jest przede wszytkim psychoterapia, zarówno metody oparte na poznawczo - behawioralnych oddziaływaniach jak również psychodynamiczne, psychoanalityczne czy inne oparte na wglądzie przynoszą Pacjentowi rozumienia swoich tudności oraz niejako „przerwanie” błędnego koła łączenia emocji z objawami fizycznymi.

1. Wizyty konsultacyjne u psychologa psychoterapeuty - dokładny wywiad dotyczący objawów, trudności oraz przebiegu dotychczasowego życia z uwzględnieniem trudności natury emocjonalnej, społecznej i zdrowotnej.
2. Omówienie wyniku konsultacji, zaproponowanie planu leczenia dostosowanego do Pacjenta i jego trudności, omówienie kontraktu terapeutycznego oraz zasad współpracy.
3. Rozpoczęcie leczenia właściwego: psychoterapii, farmakoterapii, terapii grupowej. Bardzo istotna jest psychoedukacja w leczeniu zaburzeń psychosomatycznych.