Psychoterapia zaburzeń nastroju dzieci

Zaburzenia nastroju u dzieci i młodzieży to przewlekły lub okresowy stan zakłócający odczuwanie emocji. Zaburzenia nastroju mogą powodować zmiany w zachowaniu i negatywnie wpływać na zdolność radzenia sobie z rutynowymi czynnościami, takimi jak szkoła. Najczęstszym zaburzeniem nastroju u dzieci i młodzieży są zaburzenia depresyjne. U dzieci można zdiagnozować dwa rodzaje depresji: duże zaburzenie depresyjne: ciężkie objawy trwające od dwóch tygodni do kilku miesięcy oraz uporczywe zaburzenie depresyjne (zwane również dystymią): mniej nasilone objawy, które trwają przez rok lub dłużej.

Depresja zwykle zaczyna się w wieku młodzieńczym, ale można również zdiagnozować młodsze dzieci. Depresja wymaga leczenia.

W sytuacji podejrzewania u swojego dziecka zaburzeń nastroju, takich jak depresja czy zaburzenia lękowe konieczna jest konsultacja u specjalisty. Zarówno psycholog/psychoterapeuta jak również lekarz psychiatra na podstawie wywiadu, obserwacji i badania zaproponują odpowiednie leczenie. Celem leczenia jest ustabilizowanie nastroju tak, aby nie wpływał negatywnie na funkcjonowanie dziecka i jego rodziny. W przypadku dzieci i nastolatków zaburzenia nastroju bywają następstwem lub są połączone z trudnościami w relacjach z innymi, szkolnymi czy obciążającą dziecko sytuacją domową (np. śmierć lub choroba bliskiego osoby).

Psychoterapia zaburzeń nastroju opiera się na różnorakich oddziaływań psychoterapeutycznych. W wielu przypadkach młodym Pacjentom wdrażane jest leczenie farmakologiczne (ściśle współpracujemy z psychiatrami), oraz regularna psychoterapia. Pomoc rozpoczyna się zawsze od wizyt konsultacyjno - diagnostycznych.

1. Wizyty konsultacyjno - diagnostyczne u psychologa psychoterapeuty - dokładny wywiad dotyczący objawów, trudności oraz przebiegu dotychczasowego życia z uwzględnieniem trudności natury emocjonalnej, społecznej i zdrowotnej. Szczegółowe badanie dotyczące głębokości zaburzeń nastroju, ich nasilenia oraz czasu trwania.
2. Omówienie wyniku konsultacji, zaproponowanie planu leczenia dostosowanego do małego Pacjenta i jego trudności, omówienie kontraktu terapeutycznego oraz zasad współpracy.
3. Rozpoczęcie leczenia właściwego: psychoterapii, farmakoterapii, terapii grupowej. Bardzo istotna jest w procesie leczenia psychoedukacja oraz pomoc systemowa dziecku i i jego środowisku.